วันนี้ขอลงเรื่องหลวงปู่ทวด พระหลวงปู่ทวดนั้นที่พบเจอ มีสร้างมาตั้งแต่สมัยร.๔แล้ว และหลวงปู่ทวดนั้นมีตัวตนอยู่จริง ท่านเกิดวันศุกร์ เดือนสี่ ปีมะโรง พ.ศ.๒๑๒๕ (ตรงกับรัชสมัยของพระมหาธรมราชา แห่งกรุงศรีอยุธยา) ณ หมู่บ้านสวนจันทร์ ต.ชุมพล เมืองจะทิ้งพระ นามเดิมท่านชื่อ"ปู" อายุ ๑๕ ปี ท่านบรรชาเป็นสามเณร ได้ไปศึกษาที่วัดสีหยัง (สีคูยัง) ครั้นอายุครบอุปสมบทจึงได้เดินทางไปศึกษาต่อที่นครศรีธรรมราช และได้ทำการอุปสมบทมีฉายาว่า "ราโม ธมมิโก" แต่คนทั่วไปเรียกท่านว่า "เจ้าสามีราม" หรือ "เจ้าสามีราโม" หลังจากนั้นท่านได้เดินทางมายังกรุงศรีอยุธยา ได้พำนักศึกษาธรรมและภาษาบาลีที่วัดของสมเด็จพระสังฆราช จนเชี่ยวชาญแล้ว จึงทูลลาสมเด็จพระสังฆราช ไปจำพรรษาอยู่ที่วัดราชานุวาส ช่วงนั้นอยู่ในช่วงแผ่นดินของสมเด็จพระเอกาทศรถ ทั้งประชาชนและพระเจ้าอยู่หัวต่างก็นับถือท่านอย่างมาก มีครั้งหนึ่งเกิดโรคห่าระบาดหนักทั่วเมือง ประชาชนล้มป่วยเจ็บตายจำนวนมาก พระเจ้าอยู่หัวทรงพระวิตกกังวลมากจึงมีรับสั่งให้อำมาตย์ ไปนิมนต์ท่านเจ้าเฝ้า ท่านได้ทำน้ำพระพุทธมนต์ประพรมแก่ประชาชนทั่วทั้งพระนคร โรคห่าก็หายขาด (เรื่องนี้คล้ายกับการเกิดโรคห่าระบาดในสมัยร.๕) ด้วยอำนาจคุณความดีของท่าน ทำให้พระเจ้าอยู่หัวทรงเลื่อนสมณศักดิ์ท่านขึ้นเป็นพระสังฆราชมีนามว่า "พระสังฆราชคูรูปาจารย์" ท่านอยู่ที่กรุงศรีอยุธาหลายปีแล้วได้เดินทางกลับมาอยู่ภูมิลำเนาเดิมจนท่านละสังขาร ในวันที่ ๖ มีนาคม พ.ศ.๒๒๒๕ สิริอายุได้ ๑๐๐ ปี ตรงกับปลายรัชกาลของสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ท่านอยู่ในแผ่นดินพระเจ้าอยู่หัวถึง ๑๑ พระองค์ ส่วนพระที่ลงในวันนี้เป็นพระที่สร้างในสมัยร.๔ ที่ลงไว้นี้เป็นเพียงบางส่วนเท่านั้น ที่พบเจอมีมากแบบและมากเนื้อกว่านี้ แต่คนส่วนใหญ่จะไม่ทราบ จะเข้าใจว่าพระหลวงปู่ทวดรุ่นแรกที่สร้างคือปีพ.ศ.๒๔๙๗เท่านั้น อันนี้ก็แล้วแต่ผู้ที่สะสม มีคนกลุ่มเล็กๆที่ศึกษาและเข้าใจตามเก็บพระชุดนี้อยู่เงียบๆ