พระรูปเหมือนของท่านสมเด็จโต มีอยู่มากพิมพ์ แต่ทุกพิมพ์ท่านไม่ได้สร้างเอง พวกลูกศิษย์จะแกะพิมพ์ขึ้นมาแล้วขอเนื้อผงไปกดพิมพ์ ในหนังสือบันทึกหลวงปู่คำมีลงไว้ ๓ พิมพ์เช่นพิมพ์ที่ลงให้ชมในวันนี้ หลวงปู่คำได้บันทึกเรื่องพระพิมพ์นี้ไว้ว่า "ท่านโตได้พิมพ์พระไว้ที่วัดปากบาง ๔ พิมพ์ พิมพ์พระจนหมดแล้วแต่ผงยังเหลืออยู่ จึงมอบผงให้กับพระครูบุญรอดวัดปากบาง และท่านโตก็กลับเมืองหลวง ตาเล็กเป็นช่างแกะพิมพ์ได้แกะพิมพ์รูปเหมือนเพื่อจะมาถวายท่านโตแต่ไม่อยู่ เผอิญเห็นผงเหลืออยู่ ๑ ถาด ก็เอามากดพิมพ์รูปเหมือนจนหมด พระครูบุญรอดกลับมาเห็นผงหมดก็ถามว่า เอาพิมพ์พระอะไรมาพิมพ์ ตาเล็กก็ตอบว่าพระพิมพ์รูปเหมือน จึงเอาพิมพ์มาดูและพูดว่าทำไมแกะพิมพ์หน้าแก่อย่างนี้ ตาเล็กก็ตอบว่าอีกหน่อยท่านโตก็แก่อย่างนี้ ต่อมาอีก ๑ ปีท่านโตก็ได้มาวัดปากบาง พระครูบุญรอดได้เล่าถึงตาเล็กได้แกะพิมพ์รูปเหมือนมาถวาย แต่ท่านโตไม่อยู่จึงเอาผงที่เหลือมากดพิมพ์พระจนหมด ท่านโตก็ว่าที่หลังอย่าแกะพิมพ์รูปเหมือนฉัน เพราะฉันไม่ใช่พระพุทธองค์จะได้เอารูปฉันไปบูชา จึงสั่งให้พระครูบุญรอดเอาพระรูปเหมือนบรรจุเจดีย์ให้หมด พระครูบุญรอดก็เอาพระทั้งหมด ๕ พิมพ์บรรจุลงเจดีย์หมด ตั้งแต่นั้นมาไม่มีใครกล้าแกะพิมพ์รูปเหมือนท่านโตอีกเลย เป็ฯพิมพ์แรก" เนื้อพระเป็นเนื้อผงผสมปูนเหลือกหอย ผงเกสร ผงใบลาน ผงใบเสมา ผงตะไคร่เจดีย์ ผงดำ และน้ำอ้อยเคี่ยว เนื้อแห้งจะขาวนวล แข็งแต่เปราะ บรรจุไว้ที่วัดปากบาง จ.ศ. ๑๑๗๗ หรือ พ.ศ. ๒๓๕๘ อายุ ๒๘ ปี เป็นพระลูกวัดธรรมดา