 |
| พระสมเด็จวัดระฆัง พิมพ์ใหญ่อกร่องเกศทะลุซุ้ม องค์นี้เป็นเนื้อปูนดิบวรรณะสีจะออกเทาคล้ายสีปูนซีเมนต์ พระเนื้อปูนดิบจะพบน้อยกว่าเนื้อปูนสุก คำว่าปูนดิบคือเอาเปลือกหอยสดมาตำ โดยไม่ผ่านการเผาเพราะฉะนั้นพระเนื้อปูนดิบ จะไม่มีจุดดำ จุดแดงเหมือนเนื้อปูนสุก ที่เผาแล้วเกิดละอองของถ่านไม้โกงกาง และละอองจากอิฐเตาเผา ปะปนอยู่ในเนื้อปูน ทำให้เกิดจุดดำ จุดแดง |
 |
| ขยายภาพให้ดูว่า พระเนื้อปูนดิบจะไม่มีจุดดำ และจุดแดง |
 |
| พระสมเด็จองค์นี้เป็นพิมพ์อกผายเอวผาย เป็นพิมพ์นิยมซึ่งหลวงวิจารณ์ เจียรนัย เป็นผู้แกะพิมพ์ ส่วนเนื้อเป็นเนื้อผงผสมข้าวสุก พระองค์นี้ผ่านการใช้มาพอสมควรแต่ยังสมบูรณ์อยู่มาก มีการยุบตัวตามผนังและการม้วนตัวของเส้นซุ้มที่บอกถึงอายุพระ |
 |
| พระองค์นี้เป็นพระที่มีส่วนผสมของปูนสุก ถ้าสังเกตุให้ดีจะเห็นจุดดำและจุดแดงกระจายอยู่ทั่วไป จุดดำและจุดแดงนี้สามารถเป็นข้อสังเกตุพระแท้ได้ ระดับหนึ่งโดยเฉพาะพิมพ์นิยม ถ้าพระองค์นั้นเป็นเนื้อปูนสุกคือมีสีขาว คำว่าปูนสุกหมายถึงเอาเปลือกหอยไปเผาไฟให้สุกก่อนจึงนำมาบดตำ ขณะที่เผาจะเกิดละอองของถ่านไม้โกงกาง และละอองของอิฐเตาเผาปลิวประปนอยู่ในเปลือกหอย เมื่อนำมาบดตำให้เป็นผงจึงมีละอองของถ่านและอิฐผสมอยู่ในปูน ส่วนในพระที่ทำปลอมขึ้นใหม่จะไม่มีจุดดำจุดแดงที่ว่านี้ แต่จะยึดเป็นมาตราฐาน 100% ไม่ได้ใช้ได้เฉพาะพระพิมพ์นิยม และพระที่มีส่วนผสมขอลปูนสุก แต่ถ้าเป็นเนื้อปูนดิบ เนื้อข้าวสุก เนื้อผงใบลาน รวมถึงเนื้อแป้งข้าวเหนียวจะไม่เห็นจุดดำจุดแดง พูดถึงเนื้อแป้งข้าวเหนียวท่านใช้แป้งข้าวเหนียวแทนปูนเปลือกหอยช่วงตอนปลายชีวิตท่าน เพราะสะดวกและทำพระได้เร็วกว่า เนื้อแป้งข้าวเหนียวนี้เท่าที่เจอจะเป็นของกรุบนเพดานวิหารวัดระฆัง ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นพิมพ์พิเศษ |
