พระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่อกวี

พระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่อกวีองค์นี้ พิมพ์จะคล้ายของพระกรุวัดบางขุนพรหม เป็นพระยุคปลายเนื้อแก่ข้าวสุก ใช้น้ำมันตังอิ๊ว และน้ำอ้อยเคี่ยวเป็นตัวประสานเนื้อ (ดูจากคราบบนผิวพระ) เนื้อพระสมเด็จนั้นส่วนผสมหลักจะคล้ายกัน สิ่งที่ดูแตกต่างคือเนื้อพื้น เช่นเนื้อพื้นเป็นปูนสุก เนื้อพื้นปูนดิบ หรือเนื้อปูนสุกผสมปูนดิบเป็นต้น ส่วนเรื่องของน้ำหนักพระแต่ละเนื้อนั้น หลวงปู่คำได้เขียนบันทึกไว้ดังนี้คือ ๑. ผงเนื้อพระ ถ้าเป็นผงวิเศษทั้ง ๕ ล้วน น้ำหนักจะเบา ๒. ผงเนื้อพระ ถ้าเป็นผงผสมข้าวสุก จะมีน้ำหนักหนักกว่าผงล้วนๆ ๓. ผงเนื้อพระ ถ้าเป็นผงปูนเปลือกหอยเผา เนื้อพระจะเบากว่าเนื้อข้าวสุก ๔. ผงเนื้อพระ ถ้าเป็นปูนเปลือกหอยสดตำ แล้วแร่งเอาแต่ผงที่ละเอียดผสมผงพระกับผงเปลือกหอยสด เนื้อพระจะมีน้ำหนักหนักกว่าเนื้อข้าวสุก พระเนื้อนี้จะแลเห็นเปลือกหอยเป็นเงาเหลือบๆ อยู่ทั่วองค์พระ เนื้อพระจะแข็งแกร่งกว่าทุกเนื้อ ๕. ผงเนื้อพระ เป็นเนื้อกล้วยผสมผง น้ำหนักเหมือนข้าวสุก ๖. ผงเนื้อพระ เป็นเนื้อผงผสมผงเกสร หรือผงใบลาน เนื้อพระจะไม่มีน้ำหนัก เบากว่าทุกเนื้อ (คงรวมถึงเนื้อว่านด้วย) เท่าที่อ่านในบันทึกของหลวงปู่คำมาทั้งหมด ไม่เจอเนื้อเศษอาหารที่ฉันเหลือ หรือเนื้อที่ว่าอาหารคำไหนที่ท่านฉันอร่อยท่านจะคายออกและเก็บไว้ทำพระ ไม่มีในบันทึกคงเป็นเพียงจินตนาการของเซียนรุ่นเก่าที่เล่าสืบต่อกันมา ในบันทึกมีเพียงนำข้าวสุกมาทำเป็นเนื้อพื้นเท่านั้น.