พระรอดพิมพ์ใหญ่ฐานพับวัดมหาวัน เป็น ๑ ในพระชุดเบญจภาคีที่มีอายุการสร้างมากที่สุดคือประมาณ ๑,๒๐๐ปี เมื่อประมาณปี พ.ศ. ๑๓๑๓ พระนางจามเทวี พร้อมข้าราชบริพารได้เสด็จจากเมืองลพบุรี (เมืองละโว้ในสมัยนั้น) มาสร้างแคว้นหริภุญไชยและเป็นกษัตริย์องค์แรก แห่งราชวงศ์จามเทวี ท่านทรงให้ฤๅษี ๔ ตนเป็นผู้สร้างพระขึ้น เพื่อเป็นสื่อหรือเครื่องหมายของการขยายอาณาจักรหริภุญไชย เป็นขวัญกำลังใจให้ทหาร และเป็นการสืบอายุพระศาสนา พระรอดเป็นพระเครื่องขนาดเล็กที่มีความสวยงามในด้านศิลปมาก พุทธศิลปเป็นศิลปะผสมระหว่าง ลพบุรี/ ทวาราวดี และลังกา โดยฝีมือช่างหลวง พระรอดนั้นมีหลากพิมพ์ และหลายสี เป็นพระที่มีความแกร่งมาก แต่มีความฉ่ำนุ่มดูซึ้งตาอยู่ในองค์พระ การสังเกตพระรอดพื้นฐานนั้น ต้องมีความเหี่ยวและความฉ่ำในเนื้อพระเป็นหลัก ผิวพระต้องไม่ตึง และพระบางองค์จะปรากฏรอยเสี้ยนไม้ของแม่พิมพ์ให้เห็น แบบพระผงสุพรรณ และพระนางพญา เพราะพระโบราณจะใช้ไม้มงคลมาแกะแม่พิมพ์แล้วกดออกมาเป็นพระต้นแบบ เมื่อได้พระต้นแบบแล้วก็จะนำไปถอดพิมพ์อีกครั้งหนึ่ง เพื่อให้ได้แม่พิมพ์จำนวนมากพอที่จะสร้างพระจำนวนมาก เพราะฉะนั้นถ้าพระองค์ใดมีรอยเสี้ยนไม้บนองค์พระ ก็จะช่วยในการพิจารณาได้ง่ายขึ้น