พระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ยุคปลาย ฝีมือช่างหลวง เนื้อพระเป็นเนื้อผงผสมปูนดิบแก่น้ำมันตังอิ๊ว ในช่วงเวลาที่ผ่านมาร่วม ๑๕๐ ปี น้ำมันตังอิ๊วได้ค่อยๆละเหยขึ้นบนผิว จากพระสีขาว ดูกลายเป็นสีเหลืองฉ่ำ แต่ส่วนที่เนื้อหลุดไปเนื้อในยังคงเป็นสีขาวเช่นเดิม ตามผิวพระมีคราบแคลไซต์ตามขอบและร่องในองค์พระให้เห็นคล้ายคราบแป้ง สำหรับพระที่แก่น้ำมันนี้กับพระเนื้อผงผสมเทียนชัย จะดูคล้ายกัน แต่เมื่อเข้าใจจะแยกออก เพราะต่างกัน.