พระวัดพลับ พิมพ์ตุ๊กตาใหญ่ หรือบางท่านเรียก "สมเด็จวัดพลับ" สำหรับผู้สร้างนั้นมี ๒ ตำรา บ้างว่าสร้างโดยสมเด็จพระสังฆราชสุกไก่เถื่อน (เลยเติมคำว่าสมเด็จไว้ด้านหน้า) อีกตำราว่า "ขรัวตาจัน หูกลวง" พระภิกษุชาวเขมรเป็นผู้สร้าง ผงที่สร้างพระเรียกว่า "ผงโททะราเค" จะไม่ขอสรุปว่าใครเป็นผู้สร้าง แต่ผงที่สร้างใกล้เคียงกับเนื้อพระสมเด็จวัดระฆัง มีเม็ดครามเหมือนกัน แต่ไม่พบเศษพระเมืองกำแพงเพชร และผงถ่านแม่พิมพ์พระ สำหรับเนื้อของพระวัดพลับนั้น สามารถงอกได้จริง ตัวอย่างพระที่ลงในวันนี้ มีเมื่อประมาณปี พ.ศ.๒๕๒๒ พระองค์นี้มีเนื้อใหม่เกิดขึ้นตรงเกศ ตอนที่สังเกตเห็นครั้งนั้นเม็ดใหญ่เท่าหัวเข็มหมุด แต่ปัจจุบันเวลาผ่านไป ๔๐ กว่าปี เนื้อได้งอกออกมาเต็มเกศ ซึ่งสังเกตได้ว่าเนื้อที่เกิดใหม่จะขาวกว่าเนื้อเดิม พิมพ์พระชุดของวัดพลับนี้ ที่พบมีของท่านสมเด็จโตได้สร้างไว้เช่นกัน เนื้อจะแน่นแข็ง และเป็นมันกว่าพระกรุวัดพลับ ซึ่งถ้าคนไม่ชำนาญก็จะแยกยากสักหน่อย ด้านพุทธคุณ นอกจากเด่นเรื่องเมตตามหานิยมแล้ว คนรุ่นเก่าเชื่อกันว่าแขวนไว้กันหมากัดดีนัก คือใครที่แขวนพระวัดพลับ หมาไม่เคยกัดเข้าสักราย เขาว่ากันเช่นนั้น.